Werkvakantie 2023

Woensdag 26 juli

Morgen hopen wij in het vliegtuig te stappen richting Malawi. Graag houden we onze achterban op de hoogte van onze werkzaamheden en avonturen in Malawi. Lees vooral mee!

Donderdag 27 juli

Inmiddels zitten we allemaal in het vliegtuig van Oslo naar Adis Ababa (met tussenstop in Stockholm). Over enkele minuten hopen we te  vertrekken. De reis begon helaas wat onstuimig doordat Pieter zijn koffer niet meer ingechecked kon worden. Gelukkig kon hij een latere vlucht nemen en zijn we weer compleet. Morgen ochtend rond half 7 hopen we aan te komen Ethiopië. Daarna een korte overstap van 3 uur en dan nog 6,5 uur naar Malawi! We gaan er nog even tegenaan.

Vrijdag 28 juli

Na 2 rustige vluchten zijn we vanmiddag veilig aangekomen in Malawi. Het is hier momenteel winter, wat inhoudt dat het 25 graden is. Je merkt nu al wel dat het heel snel afkoelt.

Toen we vanmiddag aankwamen op het vliegveld van Blantyre belandden we direct in een andere wereld. Alles was de relaxedheid zelve (tegenovergestelde van Schiphol) De paspoortcontrole,  bagagebanden en bagagechecks waren allemaal in 1 ruimte van 350m². Personeel nam je in de maling waar je bij stond. Echt een gezellige bedoeling dus! Helaas ontbraken wel 4 van de 20 koffers. Hopelijk komen deze morgen nog aan. Voor nu: bagage een beetje verdelen.

Op de airport werden we opgehaald door Jonathan en James van stichting Timotheos. Zij brachten ons en onze bagage naar de compound in Blantyre. Alleen de weg hiernaartoe was al een belevenis opzich. Je weet werkelijk niet waar je kijken moet. Overal is wel iets grappigs of bijzonders te zien! De Compound bevindt zich achter hekwerken, en heeft 24/7 beveiliging. (Voelt zo vreemd!)

Zaterdag 29 juli

Weer even een update vanuit het prachtige Malawi! Vandaag was onze eerste echte dag hier. Steeds meer komen we erachter hoe mooi en bijzonder dit land is. Na het ontbijt vanmorgen vertrokken wij naar Mulange. Daar bezochten wij eerst met een gids een theeplantage, hier kregen we een korte uitleg over hoe thee groeit en verwerkt wordt (heel veel handwerk). Vervolgens vertrokken we naar een waterval, ook in Mulange. Op de weg hiernaartoe gebeurde er een klein ongeluk wat gelukkig niet de schuld was van onze chauffeur en met het slachtoffer leek het gelukkig ook mee te vallen. (Wij sloegen af en een fietser reed tegen de zijkant van onze auto aan). ergelijke akkefietjes hebben in Malawi nogal wat voeten in de aarde. Overal vandaan komen mensen die proberen geld af te troggelen van onze chauffeur.

Aan het einde van de middag zijn we nog even langs de airport geweest. 2 van de 4 vermiste koffers zijn inmiddels gelukkig aangekomen!

Na nog een ritje langs de Shoprite (supermarkt) zijn we weer terug op de compound. In de winkel kwamen we de Stephanos groep tegen, leuk om zo ver van huis 'bekenden' tegen te komen.

Inmiddels worden de pannenkoeken gebakken,  (je bent en blijft toch echt hollanders,  waar ook ter wereld).

Morgen hopen we naar een plaatselijke kerk te gaan en de daarbij gelegen zondagsschool te bezoeken.

Maandag 31 juli

Nog even een update over onze zondag. Gisteren zijn we met z'n allen naar een plaatselijke kerk geweest in Mbulambuzi. Dat was even een andere kerkdienst dan wij gewend zijn in Nederland, maar erg waardevol!

We arriveerden iets te laat in de kerk doordat de auto niet wilde starten elukkig is dat hier helemaal geen probleem. Je kunt tijdens de dienst binnenlopen wanneer je wilt en weglopen wanneer je wilt. Ons werd gevraagd om ons kort voor te stellen aan de kerkleden.

Tijdens de kerkdienst hebben de kerkgangers voor ons gezongen en wij op onze beurt ook voor hen. Heel mooi om zo ver van huis op zo'n moment toch een eenheid te vormen als christenen.

Waar wij in Nederland heel erg zijn op nette kleding op zondag, maakt het hier allemaal niet zoveel uit. De mensen zijn blij als ze kleding aan hebben. Zo liep er bijvoorbeeld een ouderling op Crocs, stel je voor dat dat in Nederland gebeurd.

Na de kerk bezochten wij nog een aantal zondagsschoolklassen. Mooi om te zien hoe gemotiveerd de kinderen zijn, maar ook met hoeveel passie de leiders van deze groepen hun werk doen.

Al met al werden we dus erg vriendelijk, gastvrij en warm ontvangen.

Vandaag begint het echte werk. De groep wordt deze week opgesplits in 2 groepjes van 5. 1 groep hoopt naar MBulambuzi te gaan en de andere groep naar Namitambo. We hopen dat wij de kinderen een fijne dag kunnen bieden en dat we iets uit kunnen stralen van wat de kinderen vaak missen: liefde. Maar vooral hopen en bidden we dat de vertellingen uit de bijbel gezegend mogen worden.

Inmiddels zijn we weer terug op de compound en hebben we heerlijk gegeten!

Vandaag zijn we voor het eerst aan het werk geweest op de kinderdagcentra. Voordat we aan het werk gingen woonden we de weekopening bij op de Office van Timotheos in Blantyre.

Het was vanmorgen best even inkomen. Je krijgt ineens met z'n 5en 200 kinderen onder je hoede die jou niet verstaan, maar ook kinderen die jij niet verstaat. Een vertaler hielp ons om de taalbarrière te doorbreken. Maar als de vertaler ineens even weggaat is het best een dingetje om toch je instructies te geven en duidelijkheid te kunnen bieden.

Het was heel mooi om de bijbelse boodschap door te mogen geven.

Vandaag hebben we op de 2 centra verteld over Samuel.

Corné ging vandaag te werk op z'n hollands: Hij nam z'n klompen mee. Kinderen vonden dit maar bijzondere dingen, zeker toen ze ook hun naam er nog eens op mochten schrijven.

Het voelt zo raar om als 'rijke' Nederlanders tussen deze kinderen te staan. Kinderen die volgens de Pastor maar 1 maaltijd per dag eten. Terwijl wij steeds weer een tafel vol eten hebben staan.

Al met al was vandaag een mooie, geslaagde, maar ook een intensieve dag. Op naar morgen. Morgen hopen we weer naar dezelfde centra te gaan.

Dinsdag 1 augustus

Vandaag zijn we weer aan het werk geweest op de centra. Een deel van de groep is vanmorgen eerst nog even langs de markt geweest. Een heerlijke ervaring om dit eens mee te maken. (Is heel wat anders dan wanneer je de plaatselijke markt in Nieuw-Lekkerland bezoekt) Op de markt werden ook enkele lappen gekocht die omgeknoopt kunnen worden als rok. (Dragen veel Malawiaanse vrouwen).

Al met al was vandaag ook weer een hele mooie dag. Als je aankomt op een centra worden de deuren van de auto als bijna door de kinderen open getrokken. We worden met gejuich en grote glimlachen ontvangen. Tassen en andere benodigdheden komen de kinderen uit de auto halen zodat ze die naar het gebouw kunnen dragen. Je zou je er bijna ongemakkelijk bij voelen. Verder werden de bijbelverhalen verteld, kinderen kleurden een kleurplaat en er werden verschillende spelletjes gespeeld. Als je dan die lach op de gezichten van de kinderen ziet weet je het weer: hiervoor komen wij!

In Nederland hoor je nog wel eens: ik hebmaar 2 handen, dus maar 2 mensen kunnen mijn hand vast houden (ik heb het ook regelmatig gezegd) maar vandaag hebben we gemerkt dat er per hand minstens 6 kinderen passen.

Al met al weer een geslaagde dag. (Als je ziet dat de kinderen blij zijn maakt dat ons ook automatisch blij)

Woensdag 2 augustus

Vanmorgen 5.30 stond de wekker (zoals elke dag). Vandaag was het koud, een harde wind en zelfs regen vanmorgen! En tja, dan moet je ineens improviseren want ook hier houden kinderen niet van spelen in de regen. We besloten daarom om na het bijbelverhaal lekker te bewegen zodat alle klappertandende kinderen weer een beetje warm werden (en wij daarbij natuurlijk) De kinderen genoten ervan. Lekker stampen, gillen, springen en vooral heel veel lol hebben.

Gelukkig klaarde het al snel op en konden we weer heerlijk naar buiten.

Smiddags kwamen de oudere kinderen weer, een gezellige groep van 150 kinderen. Na het bijbelverhaal hebben we met z'n allen trefbal gespeeld. Jongens tegen de meiden. De kinderen werden zo fanatiek! Zelfs de Pastor en de driver deden mee.

De andere groep (de groep die naar MBulambuzi gaat) proefden vandaag voor het eerst msima, maispap met kidneybonen, lekker met de handen eten. Ook bij deze groep was het nog wel even zoeken als de vertaler ineens vertrokken was. Dan is het best lastig om een groep kinderen aan te sturen met de 3 woorden in Chechewa die wij kennen. Gelukkig is er dan altijd nog een tuinman die wel even bij kan springen

Ook op dit kinderdagcentrum waren vandaag weer veel blije kinderen, gekheid met ballonnen en een bijbelverhaal dat de Pastor persoonlijk raakte.

Al met al was dus ook vandaag weer een geslaagde dag!

Bij thuiskomst (rond 16:00) is t altijd even een kippenhok hier. Iedereen wil zijn verhalen kwijt, wat ook niet gek is natuurlijk, want je maakt zo intens veel mee op zo'n dag.

En tussen al dat lawaai hebben we Ineke die lekker zit te dommelen, en in een keer naar voren komt met de meest geniale opmerking, en trouwens vandaag grenzen verzet heeft door de dag te leiden! Of Bertina, die zich lekker thuis voelt en daardoor blij aanwezig is en samen met Pieter alles wat betreft planning onder controle heeft. Ow ja en Pieter geniet met volle teugen,  trekt in z'n nette schoenen als automatisch de kinderen naar zich toe en switcht al dagen lang tussen telefoontjes met z'n vriendin en de airport, hopelijk is dat snel voorbij. (We bedoelen uiteraard de telefoontjes met de airport) Hopelijk kunnen we morgen de 20e, en daarmee laatste koffer verwelkomen op Mapanga! Dan hebben we Otto die met zijn eindhovense air de kindjes zo opzij wappert en de leiding neemt. Wat kan die jongen mopperen als hij iets vies vindt en koken dat hij kan! Dan de sfeermaker van de groep, Corné, die met de spelletjes een keer op z'n klompen springt en de hele groep aan het lachen krijgt. En, niet de vergeten, iedere ochtend om half 6 aant fornuis staat om eieren voor ons te bakken en zijn komst dan ook duidelijk aankondigt door hard met de deuren te slaan en met zijn klompen te klepperen. (Misschien heeft dit wel een achterliggend doel: de dames optijd wakker maken) Dan hebben we ons mam, Corien, wat zorgt ze goed voor de groep en wat past zij hier goed thuis. Haar skills als juf komen hier zo prachtig naar voren, ze kent de cultuur al een beetje en is streng, lief en rechtvaardig naar de kinderen toe. En, voor we t vergeten, Mariëlle, die gewoon zonder zorgen en spanning alles doet wat er moet gebeuren, geen klacht komt er over haar lippen. Bij haar geldt echt, spreken is zilver, zwijgen is goud. En als het half 10 s avonds is, is het toch echt te vroeg om te slapen, met de ogen half dicht wordt het boek eigenwijs weer open geslagen, er moest en zou gelezen worden. En dan Mariëtte die op de eerste dag hier al lekker op haar blote voeten rondliep (zoals veel kinderen ook doen) en die heerlijk kan vertellen.

Dan hebben we onze fotograaf, Jacobine, wat is het verrassend om haar tussen de kinderen te zien bewegen. Nieuwe dingen leren (koken ;) en grenzen verzetten in wat ze doet!

Ook ik heb het hier heel erg naar mijn zin. De WC's (lees: een gat in de grond) zijn nog wel erg wennen daarom overdag gewoon niet drinken en het leed vermijden het is soms lastig om met zoveel kinderen aan het werk te zijn die zoveel dingen missen die wij wel hebben, en ze toch niet allemaal te kunnen helpen...

Donderdag 3 augustus

Vanmorgen mochten we uitslapen! Pas om 6 uur werden de klepperende klompen van Corné gehoord gelukkig vonden de meesten het niet heel erg, want de klepperende klompen namen gebakken en gekookte eieren mee. Onze ijverige Corné had al weer vroeg achter het gasfornuis gestaan! Heerlijk!

Otto bleek vanmorgen wat opstartproblemen te hebben maar gelukkig zijn we allemaal weer optijd op onze werkplekken aangekomen.

Complimenten naar Jacobine die vandaag grenzen verlegde door de leiding op zich te nemen, en Bertina en Ineke die uit de bijbel vertellen. Ook Corien nam vandaag de leiding, voor haar was het wellicht al iets vertrouwder, maar toch iedere keer weer afwachten hoe het loopt!

Vandaag draaiden we verder weer ons normale programma. Het blijft zulk bijzonder werk! (Ook al ben je hier maar zo kort, je maakt voor deze kinderen een dag bijzonder)  Zeker als de kinderen zelf hun waardering naar je uitspreken: 'Jij maakt me blij omdat je me aan het lachen maakt.' Heel bijzonder.

Gelukkig was het weer vandaag een stuk beter. Vanmorgen was het nog even wennen aan de kou (het is en blijft hier toch winter hea) maar vanmiddag was het gelukkig weer heerlijk warm. Zowel voor ons als de kinderen heerlijk!

Helaas is onze 20e koffer nog steeds niet aangekomen, maar we blijven hoop houden.

Vanavond zijn we met Bep en Bart in de stad wezen eten. Gezellig om zo even samen te zijn. Daarnaast voelde het ook heel raar om savonds van de Compound af te zijn (na 6 uur, dus als het donker is, is het niet heel veilig om er nog vanaf te gaan).

Morgen zijn we voor de laatste keer op de huidige centra. Volgende week hopen we een paar uur naar het zuiden te rijden, waar we op 2 andere centra aan het werk hopen te gaan.

Vrijdag 4 augustus

Het zal je niet verbazen, maar hierbij weer een update vanuit het prachtige Malawi. Vanmorgen om 6 uur zaten we allemaal weer aan de ontbijttafel. (Sommigen fris en fruitig, sommigen op een iets andere manier)

Vandaag namen we afscheid op de 2 centra waar we deze week aan het werk geweest zijn. Dit voelt heel dubbel. Blijkbaar kun je je in 1 week, onbewust, al een soort gaan hechten aan de kinderen. Hoe mooi is het dan als een kind in gebrekking engels tegen je zegt: 'jij geeft mij liefde..!' In zo'n korte tijd leer je de kinderen niet echt kennen, maar je weet door verhalen van Bep en Bart wel een klein beetje hoe het leven er in Malawi aan toegaat. Dan is het best wel eens lastig om de kinderen te laten gaan met een soort onbeantwoorde vraag: wat gaan deze kinderen de komende weken doen...?

Op deze laatste dag hebben we, naast het werken met de kinderen, ook geholpen met het snijden van de groenten voor de Msima en het halen van water. (Lekker Afrikaans, water halen bij de pomp om het vervolgens op je hoofd te dragen). Of de locale mensen ons uitlachten omdat we het eng vonden? Ik laat het in het midden.

Verder werden er op straat ook dingen gespot die je in de alblasserwaard of in de buurt van Barneveld niet zo vaak tegen komt. (Tenminste, ik heb ze nooit gezien) Vanmorgen vond een man het namelijk een goed idee om met een varken achterop zijn fiets te gaan fietsen. Of het werkte? Zover wij gezien hebben ging het best.

Verder kwamen vanavond onze chauffeurs eten en sloten we de dag af met een spelletje.

Zaterdag 5 augustus

Vandaag hadden wij een dagje vrij! Heerlijk een beetje uitslapen tot half 8. Pieter en Bertina vertrokken al iets eerder om voor de laatste keer op de airport te gaan kijken of de koffer van Pieter inmiddels geariveerd was. Helaas zonder resultaat.

Vandaag bezochten we Zomba. Een plek met een prachtig uitzicht. Ook bezochten we op deze plek de markt. Alleen dat is al een belevenis opzich. Verschillende soorten vis en kip die gewoon zonder koeling ten toongesteld worden. (Kostelijk om te zien, om honger van te krijgen, zeker als de vissen nog ogen hebben en de vliegen ook hun deel van de lekkernijen proberen te bemachtigen)

Morgen hopen we een kerkdienst bij de wonen in Namitambo. De gemeenteleden en de Pastor kijken erg uit naar onze komst!

Voor nu: slaaplekker een geniet van jullie weekend
 
Nog even een kleine gebeurtenis die wel noemenswaardig is: vanavond viel de stroom er af hier op Mapanga. Gewapend met mes, vork en afwasmiddel gingen Corné en Bertina naar buiten op onderzoek uit op de Compound. Een mes en vork om een eventuele indringer aan te vallen en afwasmiddel om in de ogen te spuiten! Gelukkig was alles safe.

Maandag 7 augustus

Onze koffers staan inmiddels gereed en we staan op het punt vertrekken. Vandaag gaan we enkele uren naar het zuiden rijden om ook daar nog 2 centra te bezoeken. Zin in!!

Gisteren in de kerk kregen wij het bericht dat 1 van de gemeenteleden (iemand die ons ook hielp tijdens onze activiteiten) vermist bleek te zijn. In verwarde toestand was hij zaterdag avond vertrokken. Alle reden tot dankbaarheid dat hij na de kerkdienst in redelijk goede gezondheid terug kwam bij het centrum. Heel schrijnend om te horen dat zo'n persoon dan beroofd terugkomt.

Voor nu allemaal een fijne dag, hopelijk niet zo stormachtig als de nieuwsberichten aangeven.

Wat een dagje vandaag! Eerst een lange autorit van 3-4 uur, en daarna hard aan de bak! Hoe heerlijk om te zien hoe Corné een groep van 300 kinderen stil kan krijgen door de kinderen hem te laten imiteren! Genieten!

En tja, het is best even aanpoten als je 300 kinderen verwacht, maar er steeds maar kinderen aan blijven komen lopen, en je dan in totaal ruim 600 kinderen hebt.... (te weinig kleurplaten, te weinig chips en sobo... en daarnaast uiteraard ook handen en ogen tekort...) maar ze hebben het gered hoor!

Vanmiddag kwamen we aan op de nieuwe compound. De driver zei eerder al dat we het geen 'lodge' maar een 'village' moesten  noemen. Nou, gelijk had hij! Weer hebben we 24/7 bewaking,  net als op Mapanga. Blijft toch een heel vreemd gevoel. Je voelt jezelf zo veilig, maar dat schijnt het dan blijkbaar niet te zijn..!

Voor nu gaat hier lekker vroeg het lampje uit. (Vanmorgen ging de wekker om 4.30u dus weer even lekker bijslapen!)

Dinsdag 8 augustus

Vandaag weer lekker aan het  werk geweest op de 2 centra. Dat wilde wel na het ontbijt van vanmorgen patat met een worstje en een gebakken ei...! Zonder ondankbaar over te komen prefereren wij toch een boterham met hagelslag of een bakje yoghurt, patat op nuchtere maag valt best zwaar namelijk.

Opnieuw waren er vandaag voor 1 groep heel veel kinderen, maar ze krijgen de slag steeds meer te pakken! Ruim 700 kinderen op 1 dag is en blijft best een uitdaging..!

Op het andere centrum gaat het er iets rustiger aan toe. 170 kinderen op 1 dag (dit centrum ligt veel meer afgelegen, tegen de grens van Mozambique).

Verder is het weer in het zuiden van Malawi heel anders. Waar het vorige week nog best wel fris was is het hier heerlijk warm. De teller tikt 30 graden aan! (Voelt nog steeds niet als winter)

Woensdag 9 augustus

Vanmorgen om 7 uur stond er weer een heerlijk ontbijt voor ons klaar! De groep die naar het centra in Chigumukire gaat (het grote centrum) moet nog steeds elke dag met de minibus! Vanmorgen hadden we vrij snel een minibus, maar 2 km verder bleek de brandstof op, dus heel de lading overladen op een ander busje, zeer waarschijnlijk (omdat t zakmes, die niet verloren kon gaan ook verdwenen was) inclusief dief want daarna was een van ons een telefoon lichter. Beter opbergen de volgende keer dus.

Daarna weer heerlijk aan de slag met de kinderen. Het waren er minder dan gisteren, maar nog steeds een lekker groot koppel! Er werd uit de bijbel verteld,  armbandjes gedraaid en door alle docenten vrolijk meegekleurd. Tussen de middag werd een van de docenten niet goed, een soort insult, gelukkig kwam ze na een tijdje weer bij, volgens een van hen was het een bad spirit die in haar hoofd zat. In de middag voelde ze zich weer helemaal prima maar ze ging toch even checken bij t ziekenhuis. Natuurlijk moesten wij als blanken eerst opdraaien voor de chauffeur, of geld geven voor de minibus. Maar aangezien dit natuurlijk een begin van geen eind kan zijn  hebben we dit vriendelijk maar beslist aan henzelf over gelaten. Moeilijk soms, die cultuur. Vandaag hebben we het prachtige irrigatie project gezien, ze praten hier over vanuit kennis en met trots over de velden, die met een druppelslang water krijgen, dat zit echt prachtig in elkaar! (Zie fotos)

Ook de mensen die naar Mkhomabasa gaan hadden weer een fijne dag! Dit centrum ligt heel afgelegen, waardoor de kinderen elke dag heel ver moeten lopen. Onderweg werd er steeds even gestopt om wat kinderen op te pikken. Stelde je een vraag in het engels (bijvooorbeeld: How are you) dan kregen we in koor antwoord: we are fine Madame. (Voelt zo vreemd, de kinderen doen bijna eerbiedig tegen je, terwijl zij ook mensen zijn, net zoals wij... ook een cultuurdingetje) Vervolgens werd er een bijbelverhaal verteld door de heer in ons midden die vanaf het begin luid maar duidelijk aangaf dit niet te willen doen! (Jullie mogen raden om wie dit ging) en goed dat het ging! Vervolgens werden ook hier weer heerlijk spelletjes gedaan. Bizar hoe blij de kinderen worden van een paar balonnen die ze in de lucht moester houden.

Ook leerden wij vandaag een typisch Malawisch spelletje (Boa). Heel leuk om ye zien hoe druk de kinderen, maar juist ook zeker de volwassenen zijn met een paar knikkers en wat gaten in de tafel!

Donderdag 10 augustus

Het zal jullie niks verbazen, hierbij weer de dagelijkse update vanuit het prachtige Malawi. Vanmorgen voelden we ons helemaal thuis hier. Het regende! Precies zoals we gewend zijn in Nederland. (We voelen ons hier over het algemeen trouwens wel thuis).

Om 8 uur stond de minibus al op de groep  te wachten die naar Chigumukire gaat! Handig om t vooraf al te regelen! We leren hier elke dag! Onderweg zagen we een hyena, die weggejaagd werd door er een steen naar te gooien even verderop 3 geiten achterop n fiets... (waarom ook niet!) en toen we aankwamen in Chigumukire stonden ongeveer 100 kinderen ons op te wachten en riepen: Azungu (witte mensen) en dan juichen ze allemaal.  We voelen ons heel hartelijk welkom! We hoorden van de headteacher dat de kinderen maandag al om 6 uur op de daycare waren...omdat ze wisten dat we kwamen.  Nou, nu begrijpen we wel dat ze om half 11 helemaal blij waren dat we eindelijk arriveerden en ze om half 12 heel veel zin in chips en sobo (siroop) hadden!!

Als we aankomen met de minibus willen alle kinderen ons n hand geven en de groep kinderen wordt steeds groter. Na een poosje starten we met ongeveer 500 kinderen in de buitenlucht! Wat genieten ze van het, zingen van bewegingsliedjes in t Engels, samen psalmen zingen in Chichewa, Bijbelverhaal en spelletjes in de klas en buiten!!

Vanmiddag sloten we de oudste groep af met ballontrappertje en slagbal.Morgen nog 1 morgentje met standerd 1-4.

De minibus blijft een belevenis! We stoppen regelmatig en mensen en dieren komen erbij.. een kip, wat dode vis die aan de ruitenwisser wordt gebonden,  Een achterklep die open blijft en vastgebonden wordt met n touwtje aan de ruitenwisser... In n busje is plaats voor 15 passagiers,  maar hier passen er 25 in, met gemak! Lekker warm. Bovendien hangt er meestentijds een heerlijke aroma.

Ook de groep in Mkhomabasa had weer een heerlijk dagje met veel blije kinderen (en daar doe je het echt voor). Vanmorgen hadden we 130 kinderen en vanmiddag maar 30! Zo fijn dat je de kinderen dan iets meer persoonlijke aandacht kunt geven! (Vanmorgen viel er een huilende peuter in mijn armen in slaap). Vanmorgen speelden we trefbal, best een dingetje. Net zoals in Nederland zijn spelregels best lastig, voor kinderen, maar ook voor volwassenen (de dominee himself is de grootste valsspeler) maar plezier hebben ze in ieder geval! Vanmiddag deden we een estafette met de kinderen. Heel leuk hoe competitief er gespeeld werd!

Ook is het heel mooi om te zien hoe vindingrijk kinderen zijn. Als je geen speelgoed hebt bindt je gewoon een zwervend plastic flesje aan een stok, dan heb je super leuk speelgoed! Of je maakt een soort auto van ijzerdraad aan een stok! Serieuze wedstrijden worden er zelfs mee gespeeld!

Morgen doen ook wij maar een ochtendje. Morgenmiddag rijden we weer enkele uren naar het noorden, zodat we de nacht door kunnen brengen op Mapanga!

Vrijdag 11 augustus

Azungu, tja dat zijn woorden die voor ons inmiddels bekend zijn! Overal waar je kwam in het zuiden hoorde je wel 'blablabla Azungu'. Een blanke is namelijk een bezienswaardigheid in de plaatsen waar we deze week waren. (Een afgelegen gebied)

Vanmorgen hebben wij voor het laatst een ochtendprogramma gedaan met de kinderen. Voor de groep die naar Chigumukire ging betekende dit het laatste ritje met de minibus. Dit duurde vandaag anderhalf uur.. (in plaats van een half uur) Bij de grens met Mozambique moest namelijk even gestopt worden. Via een offroad weggetje werd er naar het water gereden. Hier werden verschillende kannetjes benzine uitgeladen. (Benzine is zeer schaars hier in de omgeving). In het water lagen verschillende bootjes te wachten. (Tja, 1+1 is nog steeds geen drie) als dit geen zwarte markt is, weten wij het ook niet meer.

De kinderen stonden ons al weer gezellig op te wachten toen we aankwamen op het centrum. Met de kleuters deden we zangspelletjes. En de teachers leren graag nieuwe spelletjes en liedjes, leuk om hen zo te kunnen inspireren! Ballon hooghouden en daarna ballontrappertje is een feestje!

Opeens kwam aan ons morgenprogramma n eind, omdat onze driver ons op kwam halen... snel namen we afscheid..

Soms is de taalbarrière best lastig (Engels is voor ons allemaal de 2e taal) achteraf had het namelijk allemaal niet zo'n haast.

Wat een toffe week hadden we. Met natuurlijk ook heel veel dank aan de pastor, de matron en de teachers voor hun hulp. Zoveel kinderen hadden wij alleen nooit aangekund.

Voor de groep in Mkhomabasa betekende het ook afscheid nemen. Allereerst afscheid nemen van de meeste heerlijke weg daarnaartoe. (Lees 16 km over een lekkere hobbelweg) Zal best wennen zijn als we volgende week weer over de A27 rijden!

Vanmorgen begonnen we in een grote kring buiten. Even wachten tot de groep wat groter was. (Het was erg regenachtig vanmorgen, en aangezien de kinderen een grote afstand moeten lopen) Na verloop van tijd gingen we naar binnen. We draaiden het ochtendprogramma. Vertelden over de geboorte van Christus, kleurden hierbij een kleurplaat, en speelde vervolgens verschillende spellen, waaronder estafette. (Dit werd afgesloten met een wedstrijdje tussen de Pastor, Corné, Pieter en Jonathan (de driver)). Heerlijk. Vervolgens vertrokken we terug naar Blantyre. Even wat boodschappen doen en langs de airport. Want: ook Pieter zijn vakantie kan eindelijk beginnen! Na 2 weken is eindelijk zijn koffer gearriveerd.

 
Vanavond werd er op Mapanga gekookt voor 15 Personen, we hadden namelijk gasten! Inmiddels zijn er 4 dames uit Canada gearriveerd. Zij hopen de 2 centra te bezoeken die wij niet bezochten. Leuk om hen gesproken te hebben, zij zijn nu nog net zo onwetend als dat wij 2 weken geleden waren. We hopen dat zij ook een mooie tijd hebben met de kinderen. Mooi om te merken dat, hoewel we uit verschillende werelddelen komen, we hier toch zijn voor hetzelfde doel.

Nu worden er door onze Mariëlle nog heerlijke pannenkoeken gebakken die mee gaan morgen naar Liwonde (onze lodge voor morgen).

Zaterdag 12 augustus

Onze dag begon iets minder prettig. 1 van de groepsleden hebben we op Mapanga achter moeten laten ivm ziekte. (Gelukkig is veldwerker Bep er om een beetje op haar te letten). Jammer dat we nu niet meer compleet zijn... hopelijk kunnen we haar maandag weer oppikken om zo toch als groep onze tijd hier af te sluiten!

De rest van de groep is inmiddels een aantal uren naar het noorden gereden, naar Liwonde. Nu ons werk op de centra erop zit, is onze eigen vakantie begonnen. Die vakantie hebben we vandaag goed ingeluid met een safari. Met een jeep gingen we een stuk natuur in om wild te spotten. (Klinkt een beetje als herten en zwijnen spotten op de Veluwe, maar dan net iets anders) Het is zo bijzonder om wilde dieren van zo dichtbij in het wild te kunnen zien! Olifanten, nijlpaarden, apen en zelfs leeuwen! Heel bizar.

We mochten zelfs even uit de auto, de gids wilde een foto van ons maken, op 100 meter van de leeuwen vandaan. Heel geruststellend was het dat de beste man tijdens het maken van de foto's steeds met zijn verrekijker richting de leeuwen keek. Al met al dus weer een hele mooie dag!

Momenteel verblijven we in een lodge in Liwonde. We hebben een hele grote tuin die grenst aan het water. Toen we net even koffie dronken buiten hoorden we de nijlpaarden om ons heen! (Helaas alleen horen, want het is hier om 6 uur helemaal donker). Een prachtige plek dus om ons weekend door te brengen.

Inmiddels wordt er heerlijk gekookt met groenten van de lokale markt, we zijn heeeel benieuwd!

Allemaal een goed weekend toegewenst namens de Azungus in Afrika

Owja, en inmiddels verplaatsen wij ons met een huurauto! Na 2 weken de kunst af gekeken te hebben van onze drivers mogen we het vanaf nu zelf doen! (Voelt best vreemd, aan de verkeerde kant van de weg rijden en dan ook nog eens met zo'n grote auto) maar, Pieter heeft het geweldig gedaan! We hebben ons allemaal heel veilig gevoeld.

Wat een prachtige zondag ligt er achter ons! We begonnen de dag met een ontbijtje in de tuin (wat een genot in de tuin die we hier hebben). Vervolgens vertrokken we naar de kerk in Nsanama. (Ongeveer een uurtje rijden). Onderweg pikten we we nog een student-pastor op. Toen we iets voor 9 uur aankwamen bij de kerk werden we heel hartelijk ontvangen. Echter bleek dat de dienst pas om 10 uur zou beginnen. Dus besloten we om in het dorpje wat rond te lopen. We kwamen er achter dat de wegen in dit dorpje allemaal heel erg op elkaar lijken. Voelt iets anders dan rondlopen door Nieuw-Lekkerland...! Gelukkig kwamen we optijd terug bij de kerk. Ons werd gevraagd wie er wilde preken. De dominee was er namelijk niet uiteindelijk besloot er een student pastor te preken en een andere studenten zou het vertalen..! Er werd volop geïmproviseerd, gelukkig niet ten koste van de inhoud.

Het voelde heel raar dat er voor ons allemaal een stoel geregeld was en dat de rest van de gemeente (ook de bejaarde mensen) op de grond zat.

Hier in Malawi heb je geen 2 diensten op een zondag, maar eigenlijk 2 diensten in 1. (Waarschijnlijk omdat veel mensen lange reistijd hebben). Tussen de twee 'preken' in werd ons gevraagd om onszelf persoonlijk voor te stellen. Daarna werden ook verschillende mensen uit de gemeente voorgesteld. Je voelt je zo welkom! De mensen zijn ook zo blij en vereerd dat je hun kerk bezoekt!

Aan het einde van de dienst vindt de collecte plaats. De collectebakken werden vervolgens midden tussen de mensen op de grond geteld (stel je je dat eens voor in Nederland).

Aan het einde van de dienst hebben wij voor de gemeente gezongen. (Dit beviel zo goed, dat een ouderling de gemeente op hun kop gaf dat ze niet zo hard zongen als ons, 'they were hiding there voices) op een gegeven moment gingen zoveel mensen zich er mee bemoeien dat we er maar even tussen gesprongen zijn door te zeggen dat het niet in het volume van het zingen zit maar in de oprechtheid van het zingen.

Na de dienst werden we uitgenodigd om mee te eten. Vrouwen kookten Nsima, rijst, kool en kip voor ons. Voor het gemak zijn er er van uitgegaan dat het voedsel op een hygiënische wijze bereid is.

Na een groepsfoto werden we met gezang uitgezwaaid.

Daarna genoten we van een bakkie koffie aan het water. Het blijft zo bizar dat we ondertussen gewoon nijlpaarden hoorden en zagen!

We sloten de dag af met een gezellig kampvuur!

Dinsdag 15 augustus

Wat een geweldige dag hebben wij achter de rug! Vanmorgen is een deel van de groep naar Zomba gereden om Corien daar op te pikken. Heel fijn om weer compleet te zijn. Corien voelt zich gelukkig weer goed, dus al met al een mooi begin van de dag. 
Vandaag begonnen we met een bootsafari. Met kleine kano's werden we naar onze safariboot gebracht. Na een klein stukje varen werden we verrast door een paar machtige mooie olifanten die zich aan het baden waren! Zo mooi om dit gewoon op 3 meter afstand te zien gebeuren. 
Een klein stukje verder zagen we ook nijlpaarden en krokodillen. Ook waren er heel veel mooie vogels. Kortom: genoeg om te zien en te verwonderen. 
Om het feest compleet te maken plakten we er nog een game drive achteraan met uiteraard ook een gids. De beste gids bracht ons naar de meest mooie plekken van het park. Hij bracht ons naar 1 van de 2 volwassen mannelijke leeuwen! Prachtig om te zien. Op de terugweg kwamen we nog verschillende olifanten, zebra's, gnoes, impala's en andere prachtige dieren. (Het was zo machtig mooi, dat valt niet over te brengen in lettertjes, straks thuis zullen we alle verhalen wel in reallife vertellen, dat is al iets beter). 
We sluiten de dag af met een lekkere pizza. Na een paar uur rijden hebben we echt geen zin meer om te koken, dat zullen jullie begrijpen! Straks vertrekken we naar ons verblijf in Mangochi! Lekker een nachtje slapen (hopen we) en morgen D.V. weer verder op avontuur! Zin in!!!

Woensdag 16 augustus

T blijft zo gek dat er gewoon ruim 300 mensen elke dag met ons meelezen!

WAT een dag weer vandaag! (We blijven het zeggen, maar echt, het is fantastisch hier!!) Voor sommigen begon de dag heel vroeg, 4.45u de wekker om de zonsopgang te kijken. Toen we gisterenavond aankwamen viel onze mond enigszins open van verbazing, want: wat een mooi plekje hadden wij om de nacht door te brengen! En die zonsopgang hebben we gezien, wat een mooi stukje schepping is dat zeg. 
Vervolgens zijn we weer een stukje omhoog gereden, naar Cape Maclaer. Hier struinden we eerst wat door een dorpje om souveniers te scoren. Wat een talent hebben deze mensen en wat maken ze mooie dingen! 
Vervolgens was er een keuze programma. We overnachten vannacht namelijk op Domwe Island,  een onbewoond eiland in het Malawi Lake. De auto blijft lekker aan het vaste land staan en wij konden kiezen: met de Kayak of met een motorbootje naar het eiland. De meeste kozen voor de Kayak, heerlijk was dat! Een kleine 1,5 uur roeien tegen de stroom in, maar dan heb je ook wat. De bagage werd ondertussen met het motorbootje gebracht. 
En daar zitten we dan op t eiland. Wat een belevenis ook weer. We slapen in Safaritenten, koken onder een afdakje en genieten vooral lekker van de natuur.
Vanmiddag vermaakten we ons met het zwemmen in het Lake, snorkelen (wat een prachtige vissen zwemmen hier en zo dichtbij!) Of lekker een boekje lezen aan het water. Voor een ieder is er wat te doen, super fijn! (Ondertussen leerden sommige mensen duiken, volgens eigen zeggen op 'malawiaans tempo jullie mogen zelf invullen wat dat betekent!)
We aten al vroeg vanavond, want om kwart voor 5 werden we opgehaald voor een sunset tour. Met een bootje het Lake op om de zonsondergang te zien! Zo mooi, wederom een prachtig stukje schepping...

Voor nu genieten wij nog ff lekker van een kampvuurtje 't voelt alsof het 11 uur is hier. We hebben om 4 uur al gegeten (voor de sunset tour).

Donderdag 17 augustus

Jaja, 1 van de laatste afleveringen van onze updates wen er maar vast een beetje aan...!
Vandaag was een vermoeiend dagje (heeeeeeeel veel zitten en nog eens zitten).... we begonnen onze dag op het onbewoonde eiland, heerlijk wakker worden tussen het geluid van golven. Wat een genot. Een ieder van de groep begon de dag anders: een hike om 5 uur in de ochtend, een boek lezen op het strand, uitslapen tot half 8, de keuze was reuze. (Er was enkel geen elektriciteit, dus dat was soms een beetje behelpen: geen krultang, water koken op t fornuis in de open lucht en telefoonloos door het leven, kortom: heel hard genieten!) 
Tja, en dan moet je weer naar het vaste land! Een deel van de groep deed dit lekker met se Kayak, terwijl een ander deel van de groep voor de simpele variant koos: de motorboot! 1 ding: heel de groep heeft weer genoten van deze heerlijke tocht. 
Eenmaal op het vaste land konden we het niet laten om toch nog een keer langs de souveniers te gaan.... voor sommige portemonnees niet heel handig...! 
Daarna moesten we er toch aan geloven, de autorit van 4,5 uur terug naar Mapanga. De chauffeurs deden het fantastisch! Niet gewend aan zo'n grote auto, het stuur aan de andere kant, andere verkeersregels en bovendien heeeeeeele andere wegen! Ze deden het allemaal heel goed!
Eenmaal terug op Mapanga werd er snel een beetje gepoedeld,  snel weer in de auto om nog even de stad in te trekken om een hapje te eten met Bep, onze drivers James en Jonathan en onze Canadese vrienden. Wat een gezellig afsluiter was dit.
Eenmaal thuis in Mapanga (ja, thuis ja, zo voelt het echt) werden nog snel de laatste koffers ingepakt, want morgen gaat onze grote reis helaas al weer terug...! (Denken we liever nog even niet aan, maar t is toch realiteit...!) 
Morgen ochtend hopen we nog afscheid te nemen van de werknemers van de Stichting die op kantoor werken, daarna een lekkere bak koffie in de stad. 

Donderdag 18 augustus

Jaja, we zijn onderweg naar ons kikkerlandje hoor! Enerzijds heel fijn om alle familie en vrienden weer te zien, maar ook heel veel achter latend. (Zoals mensen op het kantoor zeiden: if God allows it, please, visit us again)

Vanmorgen stond in het kader van afscheid nemen. (Iets waar sommigen van ons niet heel goed in zijn) Na een aantal weken ga je je echt al aan mensen hechten...) Vanmorgen eerst afscheid genomen van Bep. Het voel heel raar om haar weer 'achter te laten' in Malawi. Wij weer terug naar het welvarende Nederland, en haar achterlaten in Malawi. Zoals ze zelf gisteren avond zei: ze voelt zich gezegend dat ze dit werk mag doen in dit land. 
Vervolgens trokken we nog even de stad in voor een lekkere bak koffie met wat lekkers (kracht voor de reis). Daarna namen we afscheid van de mensen op kantoor. Fijn om deze mensen nog even de hand te schudden en een kort moment met hen te spreken!

En ja, daarna was het tijd om naar de airport te gaan. (Met echt enige weemoed in ons hart). In de weken dat we in Malawi waren, zijn we tussen de mensen geweest. We hebben hun cultuur, hun blijdschap, hun tevredenheid, hun vriendelijkheid, maar ook hun verdriet, hun opstandigheid, hun nood (zowel tijdelijk als geestelijk) en hun armoede voor een heel klein deel ervaren en gezien. (Ja echt, voor een heel klein deel, wij zijn uiteindelijk maar voorbijgangers die weer vertrekken, de mensen daar achterlatend. Wij hebben maar een heel klein deel van hun bestaan gezien). 
We hebben dit land (met haar inwoners) in ons hart opgesloten, en hebben daarbij ook een vraag aan jullie. Willen jullie het werk van stichting Timotheos (maar ook van alle andere stichtingen wereldwijd) niet vergeten. Dit bedoelen we op 2 manieren. Enerzijds in geldelijke steun (waar mogelijk) maar anderzijds ook een nog veel belangrijke manier: doormiddel van gebed. God is een God van wonderen. Daarom willen we jullie allemaal vragen om in jullie persoonlijke gebed te denken aan stichtingen die zich inzetten voor de verspreiding van het evangelie (op welke wijze dan ook). Dit is harder nodig dan ooit. De mensen in Malawi hebben precies hetzelfde nodig als wat wij in Nederland nodig hebben. Zoals wij steeds probeerden te vertellen tegen de kinderen: dan maakt huidskleur, rijkdom en netheid van kleding echt niet uit. God kijk naar de binnenkant. 

Op de airport namen we onder andere afscheid van onze drivers. Een ontroerend moment toen zij ons in de auto bedankten en afscheid namen door middel van een gebed. Een gebed voor een veilige reis, een behouden thuiskomst (dingen waar wij veel te snel vanuit gaan dat het zo zal zijn) maar om een zegen over het werk wat wij hebben mogen doen. (Gewoon met de deuren open voor de opening van de airport). 

Al zwaaiend werd er afscheid genomen. (Nogmaals, het voelt zo, zo raar. Wij terug naar het rijke Nederland en hen hier achter laten). 

Op de airport kwamen we er wel weer achter hoe corrupt ook dit land eigenlijk is. Geef een beetje geld en je komt heel, heel ver. 
Het is overigens niet heel moeilijk om het juiste vliegtuig te pakken op Chileka Airport (Malawi). Voor het gemak moesten we zijn bij vertrekhal 1, gate 1. Toeval? Neehoor! Meer zijn er simpelweg gewoon niet.

Vanaf Malawi vlogen we eerst een stuk naar beneden. Na een tussenstop in Mozambique zijn we inmiddels veilig aangekomen in Ethiopië (Adis Ababa). Hier hebben we een tussenstop van een paar uur. Om kwart voor 1 vannacht (lokale tijd) hopen we weer de lucht in te gaan richting London. (Klinkt al lekker dichtbij hè!).