Een kijkje in het leven van Titamanda

We ontmoeten Titamanda op onze basisschool in Mbulumbuzi. Eerst maken we een praatje over hoe haar dag eruitziet. Daarna lopen we mee met haar klas. Zo te zien heeft ze het er gezellig. Samen met haar vriendinnetje zit ze af en toe te giechelen. Verder is ze een rustig meisje, soms wat dromerig. Als de schooldag voorbij is, lopen we met haar mee naar huis. 

Vroeg opstaan
Zodra de zon opkomt, begint Titamanda’s dag. ‘Dan was ik me, kleed ik me aan en ga ik mijn moeder helpen met de vloer schoonmaken. Daarna loop ik naar de waterpomp om water te halen. Dat is best ver lopen, drie kilometer vanaf ons huis. Als we klaar zijn, loop ik samen met mijn zusje naar school. Op school krijgen we ontbijt en om half acht begint de les.’ 

Schoonmaken en kookles
Vandaag is het schoonmaakdag, dan zorgen de kinderen dat alles op, in en rond de school weer helemaal schoon is. De lesdag is wat korter. Ook is er vandaag kookles. Met enthousiaste stemmen en blije gezichten lopen de kinderen naar buiten. Samen met de meester gaan ze aan de slag. Ze bakken, koken en stoven bonen, vis en aardappel. Ondertussen geeft de meester uitleg. Terug in de klas wordt alles herhaald. De meester stelt vragen, de kinderen geven antwoord. ‘Wat is het voordeel van stoven?’ ‘Weinig verlies van voedingsstoffen.’ ‘Wat zijn de nadelen?’ ‘Het duurt langer en kost daardoor veel brandstof.’ Daarna komt het leukste gedeelte van de les: het eten proeven! Iedereen krijgt een beetje. Titamanda en haar vriendinnetje peuzelen de boontjes gezellig samen op. Sommige kinderen hebben geluk en krijgen een visje. Twee jongens stuiven naar een van de gelukhebbers toe, waarna ze het visje onderling netjes delen.  

Tijd om naar huis te gaan
Na de lunch lopen we met Titamanda mee naar huis, circa 5 minuten van school. Voor ons op het smalle paadje lopen een paar andere Timotheos kinderen. In de verte, vlak voor de bergen, zien we haar huisje al staan. Onderweg passeren we een waterbeekje. Titamanda wipt er zo doorheen, wij zoeken een veiligere route over de stenen in het beekje. Daarna loopt het pad weer omhoog en komen we bij een groepje huizen: het dorpje Umali. Met een warme glimlach heet Titamanda’s moeder ons welkom: ‘Mwalandiridwa.’ 

Nog even spelen
Terwijl wij een praatje maken met Titamanda’s moeder, speelt Titamanda met de buurkinderen. Van een oud laken maken ze een springtouw, dat werkt helaas niet. Dan proberen ze het met fietssnelbinders, dat gaat beter. Ondertussen wordt het langzaam donker. Elke avond is het hier namelijk rond zes uur helemaal donker. Tijd om terug te gaan. Hoe zal Titamanda’s leven verder gaan? Bidt u mee dat ze met de hulp van Timotheos kans mag maken op een beter bestaan?

We zoeken nog sponsoren voor onze onderwijsfondsen. Vanaf € 10 per jaar wordt u al donateur van ons Basisonderwijsfonds en draagt u bij aan christelijk en kwalitatief goed onderwijs voor kinderen als Titamanda! Meehelpen? Meld u aan!

Bij Titamanda thuis

De moeder van Titamanda vertelt: ‘We wonen hier met z’n vieren. Als de kinderen overdag naar school zijn, werk ik in de tuin of op het land. Dit jaar was de oogst maar twee zakken maïs, want het lukte me niet om voldoende kunstmest te kopen. Nog niet eerder hebben we zo’n slechte oogst gehad. We hebben nu genoeg voor drie maanden. Als die voorbij zijn, zal er een tijd van honger komen. Door op het land van anderen te werken, probeer ik wat extra inkomsten te verdienen om wat eten bij te kopen. Gelukkig krijgen de kinderen doordeweeks overdag en op zaterdag eten op school. Soms hebben we ’s avonds eten, maar vaak ook niet. Als we eten hebben, is dat een bord nsima of een beetje porridge (pap), maar porridge is niet echt voedzaam als avondeten.’ ‘Ondanks alle zorgen en problemen, voel ik me vaak bemoedigd door de wil van God. Als ik me daarop focus, worden alle problemen minder. Ik ben dankbaar dat Timotheos in ons leven is gekomen. Eerst, op de overheidsschool, was het moeilijk voor mijn kinderen: we hadden geen geld voor schooluniformen of schoolmateriaal. Sinds de kinderen naar het centrum van Timotheos mogen, gaan ze elke dag naar school. Ze krijgen eten, een schooluniform, schriften, alles. Zo kunnen ze goed meedoen op school en doordat kinderen een uniform dragen is er geen onderscheid tussen kinderen uit armere of rijkere families. Dankzij de hulp van Timotheos zijn de problemen thuis verminderd. Ik hoop dat Titamanda en haar broertje en zusje hun school afronden, zodat ze kans maken op betere toekomst. Misschien ben ik dan zelf al wel overleden. Ze zullen verdrietig zijn, maar ook weten dat wij, ik als moeder en Timotheos, alles voor hen gedaan hebben.’