De voetstappen van...

Ziet u de voetstappen in het zand? In Malawi doen mensen veel te voet. Als we hun voetstappen zouden drukken, ontdekken we een leven waarin honger, angst, armoede, gebroken gezinnen en corruptie aan de orde van de dag zijn. Het thema van dit jaar luidt: in de voetstappen van …. Vandaag treden we in de voetstappen van de matron van ons kinderzorgcentrum in Namitambo: mevrouw M. Taulo. De matron, dominee en hoofdonderwijzer vormen samen de dagelijkse leiding van het centrum.

Toelichting bij beelden: 
Video: De matron, dominee en hoofdonderwijzer vertellen hoe zij leidinggeven aan het kinderzorgcentrum.
Foto 1: Matron Taulo in de keuken. 
Foto 2-4: Matron Taulo en kookmoeders bereiden nsima. 
Foto 5: Matron Taulo met de kookmoeders van het kinderzorgcentrum.

Als we aankomen, is de matron samen met de kookmoeders al druk bezig met de voorbereidingen voor de lunch. Ze verzet nog wat laatste werkzaamheden en nodigt ons vervolgens bij haar thuis uit. Net als de dominee en de hoofdonderwijzer woont de matron in een huis op het terrein van het kinderzorgcentrum. Als matron is ze verantwoordelijk voor de zorg voor de kinderen, waaronder de maaltijden, de hygiëne en eventuele medische zorg.

Bij de matron thuis
We kunnen niet zomaar naar binnen. Het handvat van de deur is afgebroken. Met beide handen opent ze de deur en houdt deze vast, terwijl we naar binnenlopen. Vervolgens tilt ze de deur weer dicht. Binnen is het schoon en opgeruimd. Een rieten matje ligt klaar om op te zitten. We kunnen beginnen. Tijdens het gesprek gaat meerdere malen de telefoon. Er komt heel wat kijken bij het runnen van een kinderzorgcentrum, zo blijkt.

194 kinderen
Samen met haar man en kinderen woont ze hier. Ik vraag haar hoeveel kinderen ze heeft. ‘194 kinderen’. ‘194?’. We schieten in de lach en ik realiseer me dat ze het aantal kinderen op het centrum noemt. Samen met haar man blijkt ze vier kinderen en vijf pleegkinderen te hebben. Dat betekent dat ze met meer dan tien mensen in dit huis wonen wat uit slechts enkele vertrekken van een paar vierkante meter bestaat. De ruimte waar we nu zitten zal ongetwijfeld ’s nachts ook als slaapkamer fungeren…

‘Mijn man is boer. Hij heeft hier land gekocht en we hebben hier ook een huis. We gaan nooit meer naar ons eigen dorp. Mijn man verkoopt voedsel van het land. We voegen onze salarissen samen, waardoor we vrij zijn. Dat is fijn. Daardoor kunnen we ook anderen helpen met de hulp van God.

We hebben samen een dochter en drie jongens. Daarnaast zorgen we voor twee kinderen van mijn

zus die vorig jaar overleed, een kind van mijn oudere zus, een kind van een familielid van mijn man en een jongen van een meisje dat hier vorig jaar kwam voor daglonerswerk en als tiener zwanger was geraakt. Ik probeer ze de steun te bieden die ze nodig hebben: lichamelijk en geestelijk. Als één van de kinderen slecht gedrag vertoond of bijvoorbeeld wil stelen, dan moedig ik ze aan om dat niet te doen vanwege de steun die ze ontvangen.’

Ontwikkelingen
Inmiddels werkt ze al tien jaar in Namitambo. ‘We begonnen met het uitdelen van voedsel, want we hadden op dat moment nog geen dagcentrum en school. Op 9 maart 2015 werd het dagcentrum geopend en begonnen we met eten te koken op het dagcentrum. Later kwamen daar ook de huizen voor ons, het kantoor en de beide schoolblokken bij. We begonnen met 50 kinderen en inmiddels zijn we doorgegroeid naar 194 kinderen. Dankzij de hulp van Timotheos lukt het sommige mensen om hun leefomstandigheden te verbeteren, anderen blijven in armoede leven.’

Om vier uur opstaan
Het is nog maar tien uur ’s ochtends, maar de matron heeft er al een hele dag opzitten. Meestal staat ze rond vier uur op. Tijd om zichzelf en de kinderen klaar te maken voor de dag. Ondertussen start de eerste shift kookmoeders al met het voorbereiden van pap voor het ontbijt. Zelf start de matron om half acht samen met 

de andere kookmoeders. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor het personeel wordt gekookt. Op de maandag, woensdag en donderdag, daarnaast ook voor zo’n 100 agogo’s, ouderen en verzorgers uit het dorp.

Veel verantwoordelijkheden
Naast de dagelijkse zorg en voeding voor de kinderen, heeft de matron ook nog veel andere verantwoordelijkheden. ‘Ik zie toe op de

keukenspullen en ik zorg dat spullen goed bewaard en niet gestolen worden.’ Ook gaat ze bij zieke kinderen op huisbezoek. ‘Soms sturen verzorgers hun kind toch naar school terwijl het ziek is, terwijl er onderweg van alles kan gebeuren. Als het ernstig is, bespreek ik met de verzorger van het kind om naar het ziekenhuis te gaan. Daarnaast gaan we jaarlijks op huisbezoek bij de kinderen, samen met de lokale kinderbeschermer die verantwoordelijk is voor de thuissituatie van de kinderen.’

Zo thuis mogelijk opgroeien
Gezinnen kunnen hulp vragen bij het dorpshoofd. Als we van het dorpshoofd een verzoek om hulp ontvangen, gaat eerst de kinderbeschermer langs voor onderzoek, vervolgens gaan we op huisbezoek samen met iemand van het hoofdkantoor. Sommige kinderen hebben niemand in het dorp die voor hen zorgt, die nemen we op in het weeshuis. De meeste kinderen blijven echter bij hun familie in hun dorp wonen en lopen elke dag naar het centrum. ‘Zo leren ze alles wat bij het dagelijks leven van hun thuis en hun dorp komt kijken.’

Belang van goede voorbereiding
De matron moet door met het koken van de middagmaaltijd. ‘Ik wil de organisatie hartelijk danken voor alles. Ik geniet ervan eten te maken voor de kinderen, met ze te praten en het woord van God te delen. Ik hoop dat de kinderen straks naar het voortgezet onderwijs en daarna naar het vervolgonderwijs gaan.’

Als we om vier uur weer richting huis vertrekken, zit de matron samen met de kookmoeders buiten onder de boom om de bonen te zeven voor de volgende dag. Waar er opnieuw weer 194 kinderen wachten om gevoed te worden.

Een kijkje nemen op het kinderzorgcentrum in Namitambo?
Lees meer