Herkent u dat gevoel? U loopt op een modderig stuk zand of op het strand langs de zee. Uw voeten zakken steeds dieper weg in het natte zand. Tot u een stukje verder vastere grond onder uw voeten voelt. Zo is het ook voor veel van onze kinderen en jongeren in Malawi. Gezinnen die steeds dieper wegzakken in armoede. Totdat er hulp komt en de grond onder hun voeten langzamerhand iets vaster wordt. Op weg naar vaste grond onder de voeten.
Toelichting bij foto’s:
Foto 1: Vincent met een foto van vroeger toen hij in het sponsorprogramma van Timotheos zat.
Foto 2 -4 : Vincent aan het werk op school
Foto 5: Vincent wijst vanaf de school zijn home village aan
Foto 6: Vincent en zijn gezin voor hun huis
Foto 7: Vincent met zijn moeder
Foto 8: Kinderzorgcentrum Mbulumbuzi
Foto 9: Vincent luidt de schoolbel
Zo was het ook voor Vincent Kachere (24). Ruim tien jaar geleden stroomde hij als een van de eerste jongeren ons programma in, inmiddels staat hij zelf als leerkracht voor de klas. Eerst afhankelijk van de hulp van Timotheos, nu uitgegroeid tot een zelfstandige jongeman die zelf in zijn eigen levensonderhoud voorziet en bijdraagt aan het onderhoud van zijn moeder, broertje en zusjes. “Het kleine dat ik nu ontvang, dat delen we. Soms kopen we wat, zoals kleren.”
We spreken Vincent op ons kinderzorgcentrum in Mbulumbuzi, de plek waar hij nu lesgeeft en vroeger ooit zelf naar het dagcentrum ging. Een nette, rustige jongen, die bedachtzaam zijn woorden in de mond neemt.
Het moment dat Timotheos in beeld komt, herinnert hij zich nog goed. “Ik zat in klas 7 op de overheids-basisschool in Mbulumbuzi. Het was een moeilijke situatie voor ons. Mijn moeder stond er alleen voor en ze had niet het geld om voor mij en mijn broertje en zusjes te zorgen. En zeker niet om schoolmaterialen te kopen.” Eerder betaalde de overheid dit, maar die besloot daarmee te stoppen.
Een speciaal moment
“Toen we in het Timotheos programma kwamen, kon ik na schooltijd elke dag terecht op het dagcentrum. In die tijd had Timotheos nog geen eigen basisscholen. Op het dagcentrum kregen we eten, Bijbelonderwijs en spullen zoals een matras, schriften en andere leermaterialen.”
Op de vraag welk moment hem het meest is bijgebleven uit die periode antwoordt hij: “Eén speciaal moment?” Lachend: “Er zijn er veel meer, veel meer... Maar ik denk toen ik slaagde voor de basisschool en we met Bep en enkele leerkrachten
naar een wildpark in Chikwawa gingen. Daar zagen we een antilope en een buffel en bezochten we verschillende plekken. Dat was echt een stimulans.”
Moeilijke tijd op het VO
De middelbare schoolperiode van Vincent verliep niet zonder slag of stoot. “We woonden daar achter de bergen. Vanaf daar liep ik naar school. Ik was moe als ik daar aankwam, want thuis hadden we geen ontbijt. De kwaliteit van het onderwijs was daar niet goed. Daarom heeft Timotheos ons overgeplaatst naar een andere voortgezet onderwijsschool.
We kregen daar veel meer vakken en lessen op een dag, waardoor we meer leerden en meer kennis kregen. En Timotheos betaalde bijlessen.”
Van verpleger naar leerkracht
Opnieuw volgt echter tegenslag. “Vooral klas 4 was moeilijk. Mijn droom was om verpleger te worden. Maar het coronavirus zorgde ervoor dat onze cijfers slecht waren. De meeste scholen waren dicht, dus we leerden niets. Toen de overheid examens aankondigde, moesten we zonder dat we geleerd hadden examens maken. Ik ben wel geslaagd, alleen mijn cijfers waren niet hoog genoeg om mijn droom om verpleger te worden te behalen.
Toen besloot ik om leerkracht te worden. Onder andere omdat ik een leerkracht ken die tot vandaag de dag mijn mentor is. Ik wil graag zoals hem zijn. Daarnaast vormt onderwijsgeven de basis voor veel dingen. Zo vertelde mijn mentor dat sommige bestuurders van ons land vroeger leerkracht waren. Ik heb ambities om mij nog verder te ontwikkelen.
Dus toen heb ik overleg gehad met de bursary officer van Timotheos. Zij heeft mij geholpen om een plekje te krijgen op de pabo. En nu drie jaar later ben ik hier en
tot vandaag de dag vind ik het leuk om les te geven.”
Het boek over Ninja
Dat hij met passie lesgeeft, blijkt wel als hij erover vertelt. Wat hij het liefst geeft? Vakken zoals biologie en andere mensgerichte vakken, zoals Bijbelkennis. “Een belangrijk vak, want God is de basis van alles, wij behoren Hem toe en daarom is het belangrijk om de kinderen te leren en te onderwijzen over God.
Daarnaast houd ik van lezen en vertellen. Eén verhaal vertel ik vaak aan de kinderen, dat gaat over een weesmeisje, Ninja heet ze. Ninja had net als mij en veel kinderen hier te maken met moeilijke uitdagingen in haar leven. Ze werd erg slecht behandeld door haar verzorgers. Een les voor ons om dat niet te doen, want je weet niet hoe morgen eruitziet. Ondanks haar moeilijke leven is ze verpleegster geworden. Haar leven was moeilijk, maar eindigde succesvol. Dat geef ik de leerlingen ook mee.”
Vastere grond: op eigen benen
Niet alleen Ninja, maar ook Vincent zelf staat inmiddels op eigen benen. Hij is getrouwd met Maifa. Samen hebben ze een dochtertje Holiness van net twee maanden.
“Dat ik deel uit mocht maken van het Timotheos programma, is een kans die ik niet als vanzelfsprekend zie. Als ik het vergelijk met mijn vrienden met wie ik ooit op de basisschool begon... De meesten zijn gestopt met school, gezakt of van school gestuurd. Sommigen kregen de kans om verder te leren, waaronder ik. Dankzij Timotheos ontving ik de middelen die ik nodig had om te leren. Dit zorgde voor verandering in mijn leven, ook geestelijk. Zo kan ik nu bijvoorbeeld lezen tijdens de kerkdiensten.”
Bekijk de video:
Neem een kijkje bij meester Vincent in de klas!
Bekijk de video.
Vervolgonderwijs in Malawi