In Nederland

Het is alweer een poos geleden dat u wat van mij hebt gehoord. Normaal gesproken ontvangt u eens per twee maanden een nieuwsbrief met daarin ook mijn blog. In de vorige nieuwsbrief hebt u kunnen lezen dat we deze vanaf januari 2023 één keer per kwartaal verzenden. Maar het eerste kwartaal van 2023 is inmiddels verstreken en u heeft nog geen nieuwsbrief ontvangen.

Dat was niet de bedoeling. Mijn excuses hiervoor. Verder zou ik in april met verlof komen, maar ook dat liep anders. Ik ben namelijk sinds februari al in Nederland. Hoog tijd voor een update dus!

Nieuwe organisatiestructuur
Misschien heeft u in het magazine van Timotheos al wel gelezen dat we met ingang van 1 januari overgegaan zijn naar een nieuwe organisatiestructuur. De CCC-officers worden nu aangestuurd door Bart en ik vervul de rol van consultant, waarin ik me richt op onderwijs en zorg. Best een grote verandering waar we allemaal aan moeten wennen. Toch ben ik blij met deze nieuwe rol. Ik houd ervan om mensen in hun kracht te zetten, om ze dingen te leren waardoor ze het vervolgens zelf kunnen. Ook vind ik het fijn dat ik nu dingen kan oppakken waar we steeds niet aan toekwamen. Bijvoorbeeld hoe we om willen gaan met kinderen die vaak blijven zitten, hoe we kunnen voorkomen dat kinderen uit het programma gaan, etc.

Een ander voordeel is dat ik nu veel vaker naar de centra kan gaan. Niet alleen om te kijken hoe alles loopt, maar ook om van het personeel te horen hoe het gaat, waar ze tegenaan lopen en om samen met hen naar oplossingen te zoeken. Ik hoop ook vaker trainingen te verzorgen waarin collega’s (van verschillende centra) van elkaar en van ons kunnen leren. Verder voorzie ik Bart en de CCC-officers van advies en blijf ik betrokken bij de intakes van nieuwe kinderen. Kortom; er is nog steeds genoeg te doen!

In Nederland
Toch ben ik op dit moment in Nederland. Mijn verlof stond gepland voor april, maar omdat ik goed voelde dat de hoge werkdruk van de achterliggende jaren zijn tol had geëist, was het verstandiger om eerst tot rust te komen en dan mijn nieuwe werk op te pakken. Daarom ben ik in februari naar Nederland gekomen. Omdat ik allerlei trajecten volg om volledig te herstellen, ben ik hier wat langer dan gebruikelijk. Dat is niet makkelijk, maar wel verstandig en nodig om weer gezond verder te kunnen. Ik hoop dat de Heere de middelen zegent en dat ik op Zijn tijd het werk in Malawi weer op kan pakken. 

Kerstbijeenkomsten
Ik neem u in deze blog nog even mee naar de decembermaand. We organiseren dan altijd de kerstbijeenkomsten op onze kinderzorgcentra. Alle kinderen, hun verzorgers en dorpshoofden en alle mensen met wie we samenwerken, hebben hier Gods Woord weer gehoord. En al blijft het eten en het kerstpakket voor velen het hoogtepunt van de dag, wij hopen en bidden dat Gods Geest Zijn Woord aan de harten zegent. 

Tijdens deze kerstbijeenkomsten heb ik een verhaal verteld over Tom, een straatjongen in Blantyre. Vlak voor de kerstdagen zag hij bij de grote supermarkt in de stad dat mensen met karren vol boodschappen naar huis gingen. Zijn maag knorde van de honger en hij raapte al zijn moed bij elkaar om bij de mensen thuis aan te kloppen en te vragen om eten. Maar steeds werd hij weggestuurd. De eerste bewoner haalde zijn neus voor hem op omdat hij stonk, de tweede hoorde niet eens dat hij aanklopte omdat er binnen een groot feest was en de derde bewoner wilde alles zelf houden. Tom was erg teleurgesteld en ging verdrietig weer de straat op. Ik probeerde de lijn door te trekken naar Jozef en Maria voor wie ook geen plaats was in Bethlehem. En naar de Heere Jezus voor Wie ook geen plaats is in ons hart. Wat een wonder dat, ook al was er geen plaats in Bethlehem, de Heere Jezus toch geboren wilde worden! En dat in een beestenstal! Door onze zonden is ons hart ook als een beestenstal. En toch kan de Heere Jezus ook daar geboren worden! Ik heb geprobeerd om jong en oud op te roepen de Heere te zoeken nu Hij te vinden is. Hij kan ons vuile hart schoonwassen en plaatsmaken voor Hemzelf, zodat we Hem gaan dienen.

Het was bijzonder om te zien hoe goed er werd geluisterd. Malawiërs houden van verhalen. Zelfs de volwassenen dachten dat het verhaal van Tom echt gebeurd was. Ze reageerden verontwaardigd toen ze hoorden hoe Tom werd behandeld. Dat kon echt niet. Ook al heb je weinig, je moet altijd bereid zijn om te delen met je naasten die niets of minder hebben. Ik hoop dat ze nog veel over de diepere boodschap van het verhaal zullen nadenken.

Cycloon Freddy
U heeft het vast in het nieuws gelezen. In maart raasde cycloon Freddy over het land en liet een spoor van vernieling achter. Opnieuw viel er heel veel regen. Huizen stortten in, rivieren stroomden over. De cijfers zijn schokkend: ruim 600 doden, ruim 500 vermisten, ruim 2.000 gewonden en ruim 600.000 mensen werden dakloos. Het is snel genoemd, maar als je er even bij stilstaat… Wat een leed! Ik kreeg beelden uit Malawi en hoorde verhalen van mensen die álles kwijt waren. Hun huis, hun oogst en kinderen en/of familieleden. Ontzettend! Veel mensen hadden het al zwaar vanwege de gevolgen van cycloon Ana (2022) en de stijgende prijzen. En nu? Menselijkerwijs te veel en te zwaar om te dragen.

Maar ook in Malawi gaat het leven door. Gelukkig kwam de noodhulp snel op gang. De regering, omliggende landen en veel hulporganisaties sprongen bij. Ook lokaal werd er van alles ondernomen om de slachtoffers te helpen. En nog steeds lees ik berichten over (toezeggingen van) noodhulp. Dat is mooi om te zien.

Voor onze kinderen, medewerkers en op onze centra is de schade over het algemeen beperkt gebleven. Daar zijn we erg dankbaar voor! Timotheos heeft er daarom voor gekozen om geen noodhulp te starten, maar te (blijven) focussen op structurele hulp voor de meest kwetsbare groepen. De kinderen krijgen twee maaltijden per dag en ook het onderwijs gaat door. De bejaarden krijgen drie keer per week een maaltijd en extra maïsmeel zodat ze voor de rest van de week ook genoeg te eten hebben. Zo proberen we hen door deze moeilijke periode heen te helpen. En bij alles wat we doen, delen we Gods Woord. Want alleen als je in dé Schuilplaats geborgen bent, ben je écht veilig!

Door de regen waren de wegen naar de kinderzorgcentra een tijd moeilijk begaanbaar. Het was soms zelfs niet mogelijk om met de auto bij een centrum te komen. Maar gelukkig is het water inmiddels weggezakt en kunnen de collega’s weer zonder problemen naar de centra toe. De scholen waren een poosje dicht, maar inmiddels zijn ze weer open en is de derde termijn begonnen. Iedereen gaat er weer met volle moed tegenaan! Vooral voor standard 8 is het spannend, want zij moeten in mei eindexamen doen. Daarom krijgen zij extra les. Verder zijn er nieuwe kinderen in het programma opgenomen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het werk gaat door. En dat is iets om dankbaar voor te zijn!