Welvaart/ overstromingen

Op 21 januari mocht ik veilig in Nederland aankomen. Het is heerlijk om weer even dichtbij mijn familie en vrienden te zijn, maar het geeft ook een dubbel gevoel. Mijn hart trekt naar Malawi om daar samen met mijn collega’s hulp te bieden, nu het land zo getroffen is door de hevige regens en de cycloon Ana. Met mijn verstand weet ik dat het goed is om nu hier te zijn om uit te rusten en weer op te laden, zodat ik D.V. straks weer met nieuwe energie mijn werk op kan pakken.

In de vorige blog schreef ik dat we zo blij waren met de regens die eindelijk zijn gekomen. We hoopten zo dat er dit jaar een goede oogst zou zijn, maar het loopt anders. Wat blijkt het dan weer dat Gods gedachten hoger zijn dan onze gedachten en dat de Heere anders rekent dan wij rekenen. Dan kan de vraag in ons opkomen waarom dit deze mensen, die toch al zo arm zijn, nu weer moet overkomen? Maar, als ik dan kijk naar alle welvaart hier in Nederland; wat een verschil met Malawi. Alleen al als we kijken naar onze huizen en de luxe die we hier hebben; elektriciteit, stromend water, verwarming, isolatie enz. Waar heeft het ons gebracht? Hoe weinig mensen in Nederland geloven nog in God en gaan nog naar de kerk? Dat kunnen ze zich in Malawi niet voorstellen. Iedereen gelooft wel ergens in. Al zijn ze moslim, hindoe, rooms katholiek of protestant. Ze weten zich afhankelijk van een hoger wezen.

Dan denk ik terug aan 2015 toen Malawi ook getroffen was door overstromingen. Ik bezocht een kamp waar duizenden mensen opgevangen werden, die dakloos waren geraakt door de plotseling opkomende watervloed. De mensen vertelden van familieleden die ze voor hun ogen zagen verdrinken of zagen gegrepen worden door krokodillen. Mijn Chichewa was toen nog niet voldoende om een gesprek te kunnen voeren met deze mensen. Ik had wel een Bijbel bij me en ging bij een groep vrouwen zitten en las een hoofdstuk voor. De mensen kwamen heel dicht bij me zitten om maar geen woord te hoeven missen. Ze hadden behoefte aan troost, aan bemoediging en waar kunnen we dan beter uit putten dan uit het Woord van God.

Dan hoop en bid ik van harte dat al deze tegenslagen de mensen aan de voeten van de Heere Jezus mogen brengen. Dat ze net als de tollenaar in de tempel mogen uitroepen: “O God, wees mij de zondaar genadig!”

We zijn blij dat er veel giften zijn binnen gekomen voor de noodhulp. We steunen de kinderen in ons programma, door elke maand een zak maismeel met kookolie en soyavlees uit te delen. De families waarvan hun huis is ingestort, hopen we te gaan helpen met het bouwen van een stevig huis.

Verder delen we ook voedsel uit in de opvangkampen waar de mensen verblijven die dakloos zijn geworden. Steeds als we voedsel uitdelen, gaat de Bijbel open en wordt Gods Woord verkondigd door onze dominees. Bid u mee om Gods onmisbare zegen?

Hartelijke groet,
Bep