Stralende ogen

Na een periode van rust en een voorspoedige reis ben ik begin maart weer aangekomen in Malawi. Al is mijn energie nog niet wat het zijn moet en moeten wonden helen, toch ben ik blij dat ik mijn werk weer kan doen. Het was even schakelen, maar inmiddels heb ik mijn draai weer gevonden en geniet ik van mijn werk. De collega's zijn ook blij dat ik er weer ben. Er is veel werk en het is fijn om er samen de schouders onder te zetten. Dat kan ik niet in eigen kracht, maar gelukkig krijg ik nog steeds 'dagelijks manna'. Elke dag precies genoeg!

Passende zorg 
U weet vast wel dat bij elk kinderzorgcentrum van Timotheos een weeshuisje staat. We zeggen bewust weeshuisje omdat dit geen grote huizen met heel veel kinderen zijn, maar gewone huizen met een beperkt aantal kinderen. Dit omdat we zoveel mogelijk de gewone (t)huissituatie willen nabootsen. De kinderen die hier wonen, hebben thuis niemand die goed voor hen kan zorgen. Over het algemeen beslissen we tijdens de intake of een kind in aanmerking komt voor het weeshuisje. Uiteraard nemen we alleen kinderen op als de familie, het dorpshoofd en de kinderbescherming hiermee akkoord gaan.

De meeste kinderen kunnen gewoon thuis blijven wonen. Zij komen elke dag naar ons kinderzorgcentrum voor (Bijbel)onderwijs en een maaltijd. De collega's die op de centra werken houden de kinderen goed in de gaten. Ze observeren nauwkeurig en als er bijzonderheden zijn gaan ze met het kind (en de verzorger) in gesprek. Ook proberen ze een goede relatie met hen op te bouwen en moedigen ze de kinderen aan om te komen als er (thuis) wat is. Daarnaast gaan ze één keer per jaar op huisbezoek. Als er bijzonderheden zijn, rapporteren ze dit en wordt er (zo nodig in samenwerking met de kinderbescherming) actie ondernomen. Dit kan iets kleins zijn, zoals een aanpassing van het dieet, maar ook iets groots, zoals een operatie of een verhuizing.
 
Hulp in nood 
Afgelopen maand was dit het geval bij Mphatso en Gertrude. Een broer en zus uit een gezin van vijf kinderen. Moeder heeft een verstandelijke beperking, vader is weggelopen en heeft het oudste kind meegenomen. Inmiddels heeft moeder een nieuwe man en is er een tweeling geboren. Mphatso en Gertrude komen al jaren elke dag trouw naar ons kinderzorgcentrum. Het zijn lieve, rustige kinderen. Toen ik weer terugkwam in Malawi, rapporteerde de matron dat Gertrude al een poos niet meer kwam. Ze had al meerdere keren met haar, haar moeder en het dorpshoofd gesproken, maar helaas zonder resultaat. De collega's waren erg bezorgd en we besloten een officiële bijeenkomst te beleggen waarbij ook de kinderbescherming werd uitgenodigd.

Terwijl we praten, zie ik dat Gertrude alleen maar naar beneden kijkt. Af en toe druppelt er een traan op haar schoot. Ze zegt niets, ook niet als we haar wat vragen. Eén van de collega's neemt haar mee naar buiten om persoonlijk met haar te praten. Gertrude vertelt haar dat ze niet meer kan komen omdat ze haar moeder moet beschermen. Haar vader slaat haar en dat wil Gertrude voorkomen. Daarbij wil ze ook niet meer komen omdat haar vader altijd alles afpakt wat ze van Timotheos krijgen (zoals matten en dekens). Hij verkoopt dat dan om er vervolgens drank of rookwaar van te kopen waarvan hij weer agressief wordt. In het dorp doet niemand er wat aan. Waarschijnlijk omdat moeder een verstandelijke beperking heeft en/of omdat men jaloers is op de hulp die de kinderen van Timotheos krijgen. Wat een schokkend verhaal! We zijn blij dat Gertrude dit aan ons vertelt en we beloven haar te helpen. We spreken af dat ze vanaf nu weer elke dag komt en dat ze het ons direct vertelt als er wat is. De medewerker van de kinder-bescherming belooft ons dat ze samen met het dorpshoofd en nog wat andere belangrijke mensen uit het dorp met de vader zal gaan praten, in de hoop dat dit gedrag stopt.

Een poosje gaat het goed. Gertrude komt elke dag, ze praat open met de collega's en vader houdt zich rustig. Maar helaas duurt het niet lang of Gertrude komt op school met een zere nek. Ze houdt haar hoofd schuin en kan hem niet bewegen. Met tranen in haar ogen vertelt ze dat haar vader haar moeder weer had geslagen en toen ze ertussen sprong, sloeg hij haar ook. Hij was heel boos op haar en had gezegd dat hij met haar naar bed wilde. Dit was gelukkig niet gebeurd, maar Gertrude is wel heel bang. We beleggen een spoedvergadering en zijn het erover eens dat we dit kind moeten beschermen. We overwegen om haar samen met haar broertje in ons weeshuisje op te nemen, maar dat kan natuurlijk niet zomaar. Daarom gaan we gezamenlijk met de ouders, de familieleden en het dorpshoofd praten. Gelukkig geeft iedereen toestemming, al kijkt vader niet zo blij.

Twee dagen later is het zover: Mphatso en Gertrude gaan verhuizen. Spannend! Hoe zal dat gaan? Als ik een week later kom, zie ik ze spelen met de andere kinderen van het weeshuisje. Van mijn collega's hoor ik dat ze het goed naar hun zin hebben. 'Hun ogen stralen weer!' vertellen ze blij. Dat hun eigen ogen ook stralen, hebben ze niet in de gaten. Maar ik zie het en dankbaar besef ik dat ze van onze kinderen houden.
 
Sponsorpost
Naast liefde en passende zorg is er nog iets waar kinderogen van gaan stralen en dat is sponsorpost! Onze bezoekers (en wijzelf) nemen vaak sponsorpost mee vanuit Nederland en het is altijd een feest om dit aan de kinderen te geven. Foto's kunnen veel beter dan woorden uitdrukken hoe blij de kinderen zijn als er een envelop voor hen bij zit. Tegelijk is het voor de kinderen waar geen post voor is altijd een beetje moeilijk. En daarom heb ik hen beloofd dat ik aan alle sponsors in Nederland zal vragen of ze ook een keer iets willen sturen. Dus, bij deze. 

Adres
Sponsorpost Timotheos
Postbus 201
3770 AE Barneveld
(o.v.v. naam + nr.)

Bestuursbezoek
Eind april kwamen twee interim-bestuursleden bij ons op bezoek. In Nederland hadden we elkaar al meerdere keren ontmoet, maar het was fijn om elkaar nu op het werkveld te zien en spreken. In de nieuwsbrief van Timotheos heeft u kunnen lezen waar zij zoal mee bezig zijn. We zijn verwonderd en dankbaar dat zij zich zo gedreven inzetten voor onze organisatie. Een enorme uitdaging, waarvoor zij uw gebed hard nodig hebben. Wilt u (blijven) bidden om wijsheid en zegen op hun en ons werk?

Hartelijke groet, Thera  

Ps. Hartelijk dank voor alle kaarten, brieven en kleurplaten voor die ik voor mijn verjaardag ontving! Dat blijft hartverwarmend!