Terug in Malawi

Op het moment dat ik dit stukje schrijf, ben ik al weer een maand in Malawi. Het is alsof ik niet weg ben geweest. Het was fijn om weer verwelkomd te worden op Mapanga door Nederlanders en Malawiërs. Ze hebben een prachtig bloemstukje voor me gemaakt en op de poort en mijn deur een A4 tje geplakt met een hartelijk welkom. Dat doet goed, nadat je in Nederland weer heel veel lieve mensen moest achterlaten!

Ik heb een begin gemaakt met het bezoeken van de centra om samen met de pastorale werker de Bijbellessen in de klassen bij te wonen. Dat is echt heel mooi om te doen. Het is bemoedigend om te zien hoe de leerkrachten hun best doen om de kinderen elke dag uit de Bijbel te vertellen. Er zitten echt geboren vertellers tussen. Ze proberen het verhaal beeldend te vertellen en het ook toe te passen op het dagelijks leven van de kinderen.

In Nyamitutu begon de kleutermeester met de vraag of de kinderen wel eens iemand hadden gezien die blind was. Een jongen zei dat hij iemand gezien had die blind was en de arm van iemand anders vasthield. Andere kinderen vertelden over hun ervaringen. De meester zei dat hij een verhaal ging vertellen van een blinde man. Hij had alle aandacht! Op een gegeven moment ging hij midden in de kring zitten met zijn ogen dicht. Hij had een bord in zijn hand, wat hij steeds vooruit stak. Beeldender kan het toch niet?

In Standard 1 waren de kinderen erg onrustig tijdens het Bijbelverhaal. De leerkracht deed zijn best om het verhaal zo goed mogelijk te vertellen en hij liep van groepje naar groepje om de kinderen erbij te houden. Maar, daardoor keken de kinderen regelmatig tegen zijn rug aan. Toen we het Bijbelverhaal gingen evalueren, merkte de pastorale werker op dat de leerkracht te snel was met het vertellen van het verhaal. De kinderen moeten tijd krijgen om het verhaal te verwerken. Dat vond ik een scherpe observatie. Dat was ook mede de reden dat de kinderen zo onrustig waren. Allereerst kon hij beter voorin de klas staan, zodat hij de hele klas kan overzien, maar daarnaast is het ook goed om even stil te zijn en de klas rond te kijken om vervolgens weer verder te gaan.

Ik merk dat de leerkrachten meer training nodig hebben in het ontdekken van de boodschap die er in elk Bijbelverhaal zit. Elk verhaal vertelt ons iets over wie de Heere is en wie wij zijn. En dat we een nieuw hart nodig hebben om Hem te kunnen dienen en liefhebben.

Ik hoop en bid dat de pastorale werkers en de leerkrachten ervan doordrongen mogen worden welk verantwoordelijk werk het is om de kinderen te onderwijzen uit Gods Woord en zich afhankelijk weten van Gods Geest om hen in alle waarheid te leide

Hartelijke groet,
Bep